Het moet afgelopen zijn met het gebruik van de term “het is niet uit te leggen”. Mensen die dat zeggen tonen alleen hun eigen onvermogen.
Twee voorbeelden:
1. eind januari mochten voetbalclubs supporters toelaten, tot een derde van de capaciteit van de stadions. Dat vonden ze niet genoeg: ‘De versoepeling gaan het betaalde voetbal niet ver genoeg. ,,Het is een voorstel zonder perspectief. Het is niet uit te leggen aan de supporters, het vergroot de onrust onder de achterban alleen maar en bovendien kost het de clubs weer handen vol met geld’’, zo staat in de oproep die is ondertekend door de directeuren van de 34 profclubs, de KNVB, de Eredivisie CV en Keuken Kampioen Divisie.’
2. Op 15 maart stuurt de minister van VWS een brief aan de Kamer waarin iets staat over mondkapjes in het openbaar vervoer: ‘Het BAO ziet het belang van bescherming van kwetsbaren in het openbaar vervoer, maar denkt dat het niet goed uitlegbaar is waarom alleen in het openbaar vervoer sprake zou moeten zijn van een verplichting van het gebruik van mondneusmaskers.’
Sommigen vinden zaken niet uit te leggen, omdat de inhoud niet deugt: het is natuurlijk heel makkelijk uit te leggen waarom de stadions niet voller zouden mogen, maar de voetbalbonzen willen dat niet. Het is onwil.
En soms kun je zaken niet uitleggen, omdat je de situatie niet begrijpt of omdat je de taalvaardigheid ontbeert. Dan is het onvermogen en zou je dat moeten oplossen.
Hoe dan ook, als een spreker iets ‘niet uit te leggen vindt’, is dat onwil of onvermogen en dat zou het probleem van die spreker moeten zijn. Een steekhoudend argument is onuitlegbaarheid in geen geval.
Als je iemand spreekt die iets niet uit te leggen vindt moet je daar geen genoegen mee nemen. Een adequaat antwoord is altijd: ‘JIJ wilt of kunt het niet uitleggen – en dat maakt JOU het probleem. Doe eens wat beter je best.’
Want we kunnen altijd meer mensen gebruiken die hun best doen om zaken te begrijpen en helder uit te leggen.